TripL' EX de eerste week in Yala

Zondag avond rond een uur of 10 kwamen we na een trip van meer dan 24 uur eindelijk op onze plaats van bestemming Marenyo, Yala. Een nachtvlucht van 9 uur en daarna oponthoudt bij de douane die wilde weten wat we met al die filmapparatuur gingen doen en na een korte stop centrum Nairobi voor ontbijt en boodschappen, in een minibus naar Nyanza over de slechtst mogelijke weg die je je kunt voorstellen. We waren blij dat we er waren. Aanvankelijk hadden we het plan om een kamp op te slaan in de school waar we werken, maar gezien de onrust in het land vanwege de verkiezingen en het feit dat we voor de cameraploeg toch echt elektriciteit nodig hebben bleek de beste oplossing een ‘guesthouse’ op anderhalve kilometer van de school. Met een gehuurde auto rijden we onze mensen en apparatuur elke dag heen en weer.

De eerste dag kwamen we eigenlijk nauwelijks aan werken met de jongeren toe. Er moest zoveel geregeld en uitgezocht worden voor we echt konden starten dat er uiteindelijk alleen een middagprogramma kon worden gedraaid. Er waren aanvankelijk zo’n 35 jongeren, maar na wat wisselende opkomst gedurende de week lijkt het er op dat we nu met zo’n 50 jongeren van 11 tot 27 jaar gaan werken. Waren de meeste jongeren nog wat schuw en afwachtend in het begin, nu wordt er steeds meer initiatief genomen en komen ze met eigen ideeën en nemen een aantal een duidelijk rol bij het aankondigen van presentaties en dergelijke. Vanaf woensdag deden ook vier jongeren uit Dunga mee; Moses, Bob, Esther en Evelyn. Zij werden meteen door de groep opgenomen en maken al vrienden en vriendinnen. Het is werkelijk hartverwarmend om te zien hoe deze jongeren zelfvertrouwen hebben gekregen, mede namens het Okang’ Machielo project en nu helemaal in hun element zijn in dit nieuwe project met voor hen nieuwe groepsgenoten.

Het is heet, er is nauwelijks schaduw en we werken met 50 jongeren in de open lucht. Niet makkelijk moet ik zeggen. Maar ondanks dat vindt iedereen uit het team dat het heerlijk werken is. De gemeenschap in Yala is goed georganiseerd en er wordt prima voor ons gezorgd. Wij en de jongeren krijgen elke ochtend thee en een snack (voor velen de eerste maaltijd van de dag) en ’s middags een stevige lunch van veel ugali (maispap) en bonen. Ook de filmploeg voelt zich welkom in de gemeenschap. Waar er in Kenia nog wel eens afwerend kan worden gereageerd op een camera (waarom kom je onze ellende filmen, wat ga je met die beelden doen?), reageert de gemeenschap hier heel open en positief op de ploeg. Zij zien het maken van een documentaire van het project als een kans te laten zien waar ze als gemeenschap toe in staat zijn en als een goede manier om contact met de wereld te maken.

Nu, zaterdag avond en een week verder, kijk ik tevreden terug op onze eerste week. Heerlijk gedanst en theater gemaakt met zeer gemotiveerde en vaak getalenteerde jongeren. Hier en daar zie je kinderen die je meteen in je hart sluit en anderen moeten nog veroverd worden. Dat proberen we komende week te doen. Al het materiaal dat we de afgelopen week hebben ontwikkelt: Luo dans door Dina, (beeldend) theater door Cas en Joseph, de moderne dans door ondergetekende en niet te vergeten de zaken waar de jongeren zelf mee komen, bijvoorbeeld naar aanleiding van de uitwisselingsopdrachten met Poeldijk, ze moeten samenkomen in een spetterende voorstelling die in de derde week voor op het schoolterrein, op de plaatselijke markt en in Dunga zal worden opgevoerd. Slechte wegen, hitte en gebrekkige voorzieningen zullen ons en zeker deze jongeren daar niet van weerhouden.